Ճոպան ճոպան
Մի խումբ երեխաներ հավաքվում են մի արձակ տեղ, օրինակ՝ կալում, բռնում են մեկ-մեկի ձեռքից և երկար ճոպանի նման ձգվում։ Կռնաբռնուկ արած երեխաների 2 ծայրերից բռնում են խաղացողներից ամենից ուժեղները, որոնք պարագլուխ են կոչվում։ Պարագլուխները նշան են անում և սկսում խմբովին երգել՝
Ճոպան, ճոպան,
Կաշվի ճոպան,
Իշի ճոպան,
Գոմշի ճոպան,
Ձիգ տու, քաշի,
Էլ մի աշի,
Որտեղ մաշի,
Էնտեղ` ճըրթ:
Այս ասելով՝ ձիգ են տալիս պարանի 2 ծայրից պարագլուխներն իրենց ընկերներով։ Եթե խաղացողները ուժեղ և դիմացկուն երեխաներ են լինում, ոչ մի հնար չի լինում իրարից կտրվելու և խաղերգը կրկնվում է մի քանի անգամ, իսկ եթե որևէ կողմը ավելի ուժեղ է լինում մյուսից, ձիգ է տալիս ճոպանը, որտեղ թողնվում է՝ այնտեղ ճըրթ, կտրվում է։ Կտրող կողմում լինում են ավելի շատ երեխաներ։ Կտրելուց հետո հաղթողները շրջան են կազմում և մնացածին շրջանի մեջ անելով ՝ երգում են ու ծափ տալիս։
Եզան տեր եք Եզը բերեք, Գոմշի տեր եք
Գոմեշ բերեք:
Բերեք մորթենք,
Կաշին քերթենք,
Կաշին քերթենք,
Ձող-ձողատենք,
Ձող-ձողատենք,
Ճըղ-ճըղատենք,
Մի հատ թազա
Ճոպան անենք:
Երգի այս մասն ասելիս շրջանի մեջ մտած երեխաները պարտավոր են մեկը-մեկից լավ պարել։ Ում պարը դուր չգա պարագլուխներին , նրանք բռնում են նրա ականջներից և ձիգ տալիս, իբրև թե “եզան ու գոմշի տեր ես, բայց չբերեցիր, որ մորթեինք ու նոր ճոպան անեինք”։ Այդ ժամանակ ականջները քաշվող երեխան պարտավոր է երգել՝
Բախշի, բախշի,
Այ, պարբաշի,
Եզ է, էշ է,
Թե գոմեշ է,
Քեզ փեշքեշ է:
Վայ, ես մեղա,
Հազար մեղա:
Երբ պատժվողը ներողություն է խնդրում, պարագլուխները ներում են և ականջները թողնում։
Ինգա Անտոնյան 